ป้าบ, ป๊าบ หมายถึง ว. เสียงอย่างเสียงตีด้วยไม้แบน ๆ.
[ปาปะ-] น. บาป. (ป., ส.).
ว. ไม่มีใครถือโทษ.
[-ปอหฺยี-] น. บิดา, พ่อ. (ช.).
น. คําเป็นประธาน, พุทธวจนะ, คําบาลี. (ป. ปาวจน).
ก. ขยุ้มด้วยมือ, ซุ่มซ่ามเข้าไป, กินอย่างตะกละ.
ก. พรวดพราดเข้ามา เช่น มีมือถือดาบกล้าอวดค้า ๆ คำรามคำรนปามปึงมาด้วยด่วนแล. (ม. คำหลวง กุมาร).
น. ผู้เป็นหัวหน้า, ผู้เป็นประธาน. (ป.).